Saripat Shabdancha

फादर्स डे फादर्स डे हा एक उत्सव आहे जो वडिलांचा आणि पूर्वजांच्या भूमिकेचा सन्मान करतो . ही एक आधुनिक सुट्टी आहे , जरी प्राचीन रोमन लोकांमध्ये प्रत्येक फेब्रुवारीमध्ये वडिलांचा सन्मान करण्याची परंपरा होती , परंतु केवळ मरण पावलेल्यांनाच . जगभरात फादर्स डे वेगवेगळ्या तारखांना साजरा केला जातो , जरी हा दिवस समान रीतीने साजरा केला जातो , ज्यामध्ये सहसा वडिलांना आणि कौटुंबिक क्रियाकलापांना भेटवस्तू दिली जाते . फादर्स डेसाठी सर्वात लोकप्रिय तारीख जूनमधील तिसरा रविवार आहे . ही तारीख सर्वप्रथम यूएसएमध्ये पाळली गेली आणि त्यानंतर अनेक देशांनी ती स्वीकारली . स्पेन , इटली आणि पोर्तुगालमध्ये १ March मार्च रोजी फादर्स डे साजरा केला जातो , जो सेंट जोसेफचा पर्व आहे जो वडिलांचा संरक्षक संत आहे . जर्मनीमध्ये फादर डे हा त्याच दिवशी तारखेचा दिवस म्हणून साजरा केला जातो . संपूर्ण स्कॅन्डिनेव्हियामध्ये , फादर्स डेची परंपरा 1930 च्या दशकात स्वीकारली गेली . मूलतः अमेरिकन तारीख वापरली ज...

चहाची विविध रूप चहाच आणि माझं नातं अगदी जवळच  जिवाभावाच्या मैत्रिणीचं       लहानपणापासुन दुधापेक्षा      आवडीचा म्हणजे चहा        कधी कधी कॉफीही घेतली जायची     पण मी मात्र चहाच्याच तंद्रीत असायची  पावसाळ्यतला आल्याचा चहा  हिवाळातल्या गवती चहा  उन्हाळ्यातला सवयीचा भाग झालेला चहा  आजारपणातला घेतलेला  काढा वजा चहा  हरिमंदिरातला अमृततुल्य चहा  कुणाकडचा पाहुणचाराचा चहा मी कधी नको असताना मिळालेला चहा  कधी खुप गरज असताना न मिळालेला चहा  काकाश्रींच्या आठवणीत वर्षभरासाठी सोडलेला चहा        अशी चहाची अनेक विविध रूप         मनाच्या एका कप्यात साचलेली         अनामिक हुरहूर निर्माण करणारी         आज  शब्दबद्ध झाली  कुणी त्याला विष म्हणो  कुणी इंग्रजांनी आणलेलं पेय म्हणो  पण चहाशी असणार  आपलं नातं कुणी नाकारू...

कोरोना पडसाद कोरोना पडसाद ह्या ह्या कोरोनाने तुला काय दिल ?नि मला काय दिल ? निसर्गाने मानवाची लायकी दाखवून दिली आणि आपल्या अस्तित्वाची दखल दाखवून दिली     जीवनावश्यक गरजा फार थोड्या    आहेत बाकी सर्व आपले चोचले    आहेत ह्याची जाणीव करून दिली ह्या ह्या कोरोनाने तुला काय दिल ?नि मला काय दिल ? आपल्या राज्यात इतके परप्रांतीय आहेत ह्याची माहिती करून दिली त्यात आपल्या महाराष्ट्रीयन लोकांची कुवत समजून दिली फेरीवाले ,बाजार ,यात्रा करणारे किती हातावरच जीवन जगतात ;त्यांना हातावरच जेवायची वेळ आणली ज्या मोठया लोकांना कोणत्याही संधीच सोन करायची सवय होती ती त्यांनी करून घेतली    आणि म्हणूनच गरीब -श्रीमंतांची     दरी हि अजूनच वाढली ह्या ह्या कोरोनान तुला काय दिल ?नि मला काय दिल ? गरिबांना सरकारनं तारलं श्रीमंतांनी स्वतःलाच तारलं मध्यम वर्गींयांनी नेहमीप्रमाणे स्वतःच्या इच्छानाच मारलं    कोणी रुळावर चिरडलं गेलं    तर कुणी अपघातात गेलं   ...

Pehli mohabbat Pehli mohabbat आज मुलाकात हुई मेरी फिर उससे,ताजे हो गये साथ के सारे वो किस्से... उसने भी मुरकर देखा मुझे जैसे मैं उसे देखती रही,किसके साथ होगा ये अब,मैं मन ही मन  सोचती रही... मजबूरी ही थी जाने की वजह नहीं तो वो बरे जिगर का था.. उसकी खूश्बू कमरे तक आती थी जब भी वो गलियों से गुजरता था हाथ पीले थे मेरे फिर भी मैं उससे मिलने गई थी,गलत नहीं था वो पर मैं भी अपने जगह बहुत सही थी... उस दिन वो मेरे सारे जज्बात एक झोले में समेट कर लाया था जब वो मुझ्से मिलने मेरे शादी के दिन आखिरी बार आया था.... फिर खतों को मेरे हाथ में रख बता दिया की वो इस दुनिया से ना लर पाया .... जिगर वाला तो बहुत था बस मुझ्से मोहब्बत ही ना पूरी कर पाया... कहता था मजबूरी है,मजबूरी है,पर कभी उसने वो मजबूरी बताया ही नहीं,कहता था शादी के बाद हमलोग दोस्त तो रह ही सकते हैं,मैं इंतेज़ार करता रहा पर वो कभी लौट के आया ही नहीं उसके आंखों से उस दिन आंसू रुक नहीं रहे थे पर खुद्के चेहरे पर रुमाल बांधकर बचा रहा था सच मुच हिम्मत वाला था... वो,उसके सामने देखता रहा जब कोई और मेरी मांग को सजा रहा...

कोरोना इफेक्ट  सखींनो तुमचं मला  माहिती नाही  पण मी खूप मिस करते आहे ....     आपलं ते एकत्र येणं      अनेक सामाजिक ,धार्मिक       कार्यक्रमानिमीत्त भेटणं  आपली ती किटी पार्टी  आपलं ते हसणं ,बोलणं  एकमेकांच्या सुख -दुःखात  सहभागी होणं     सखींनो तुमचं मला     माहिती नाही    पण मी खूप मिस करते आहे ... ती देवी मंदिरातील  आरतीचा नाद  ती बालोपासेनची  भगवंताला घातलेली साद      शाळकरी मुलांचा      चिवचिवाट      अन बाजारपेठांमधील     झगमगाट  सखींनो तुमचं मला  माहिती नाही  पण मी खूप मिस करते आहे ...     ती आपली वैचारिक बैठक      ती आपली साहित्यिक चर्चा      कार्यक्रमांची मैफिल अन       ज्ञानाची चर्चा    ती लग्नाची पंगत  सणांची रंगत  ती पेठेती...

MAN KI GUTTHI Ek dost ko dusre ke liyePyaar jatate huye dekha Ham bhi to dost hai uske To hamse kyu nahi jataya? Man ne man hi man socha Suljha kar is gutthi ko Man ne khud ko bola Kaise huyi teri himmat Jo tune aaj pyaar ko tola Fir man ne khud ko bola Umeed hai unse hame Tabhi to vo apne hai Hamne bhi unko lekar Sajaye kai sapne hai Aaya jawaab fir man ka khudko Pyaar ke badle pyaar milta To pyaar kyu badnaam hota Ye ek hi thodi hai duniya me Mat kar mehsus tu chota  —Shivam Bansal Copyright © Gold Poem

    House wife ya kahu house manager  सबके लिए लॉकडाउन था पापा , भाई और मेरे लिए, बस मां के लिए कुछ नया नहीं था और उन सभी हाउस वाइफ के लिए जो केवल सारा जीवन घर की 4 दिवारी में निकाल देती है। हम लोग मिस कर रहे थे , दोस्तों को , दफ्तर को, और मचल रहें थे बाहर जाने को पर मां ख़ुश थी  उनके सामने हम तीनों एक साथ थे , सन्डे सुबह जब सब आराम कर रहे थे तो रोज़ की तरह  सबसे पहले उठ कर वहीं रोज़ वाले काम कर रही थी  और ना जाने कितने सालों से बस यही रूटीन रखा हुआ है, उनकी लाइफ में तो वीकेंड आया ही नहीं।  सच में आप सभी हाउस वाइफ का कोई मुक़ाबला नहीं कर सकता आप लोगो ने मकान को घर बनाया है , अपने प्यार और मेहनत से सबको जोड़े रखा है ।  दिल से शुक्रिया।    -सिद्धार्थ श्रीवास्तव —Gold Poem 

जेंव्हा काय हवे मला अस कोणी विचारेल... तुझी सतत झलक, तुझ्या साथीची ग लगबग, तुझ्या अंगाची महक, बस हेच हवे मला बघ! तुझ्या केसांची चादर, तुझ्या चुनरीचा तो रंग, तुझी स्पर्शती लहर, बस हेच हवे मला बघ! तुझी माझ्याकडे धाव, तुझ्या मिठीतली ती धग, तुझ्या ओठांची चव, बस हेच हवे मला बघ! पावसात तुझी साथ, चिंब माझं जग। सोबत चहा चा घोट, बस हेच हवे मला बघ! बस हेच हवे मला बघ!! — Premachya Charoli  Gold Poem 

मेरे कमरे की वो कुर्सी आज अचानक उस कुर्सी पर नजर पड़ी कपड़ों  से लदी हुई एक अजीब ईमारत बना दी हो जैसे  उसपे पता नहीं कितने समय से उसे उसके  परिवार से जुदा कर रखा है हमने । उसके साथ अक्सर भेद भाव करते है जब  जरूरत होती है तो उसपर से बोझ हटाकर हम  उससे उसका काम करवाते है और उसके अंदर  एक उम्मीद जगा देते है सब ठीक होने की ,फिर उठा कर उसी जगह ले आते है।  वहीं इमारत अलग तरह से बनाने के लिए,  वो निराश होकर फिर से वही रह जाती है  अपने परिवार से दूर ,उसी घर में लेकिन अलग , हम वहीं होते है  और फिर भूल जाते है उसे ठीक वैसा  ही इंसान का हाल होता है  किसी प्राइवेट कंपनी का पढ़ा लिखा मजदूर हो या किसी कॉलेज का वो एवरेज विद्यार्थी जिसके साथ  ऐसा होता है हम सब एक जैसे ही है "मतलबी " बस नजर घुमाने की जरूरत है ।  सिद्धार्थ श्रीवास्तव Copyright © Gold Poem 

अष्टाक्षरी  विषय -माणुसकी  माणुसकी शिकण्यास  शाळेत प्रवेश घ्यावा  माणुसकीच्या पाठांचा  मीच कित्ता गिरवावा       कोणी म्हणे खुप वाव        माणुसकीच्या प्रगतीला        इथे नाही स्पर्धा कोण्या        दुसऱ्याशी घडण्याला  माणसाच्या हृदयात  धबधबा वाहु द्यावा  माणुसकीचा अखंड  सर्वांना जीव लावावा       निर्सगाच्या प्रलयात        माणुसकी बहरली       एकमेकांना मदत      करण्यासरसावली  दुखवल नाही मन  कोणाचं तरी जपली  माणुसकी समजावे  हीच संस्कृती आपली   -सौ .रुपाली जाधव  बागलाण Copyright © Gold Poem